Naçar ne demek? Naçar kelimesinin kökeni ve kullanımı

Naçar kelimesi, Türkçede "çaresiz, güçsüz, eli kolu bağlı, çaresi olmayan" anlamında kullanılan eski ve edebi bir sözcüktür. Osmanlı Türkçesinden günümüze kadar gelen bu kelime, özellikle divan edebiyatı ve klasik metinlerde sıkça karşımıza çıkar.

NAÇAR KELİMESİNİN KÖKENİ​

Naçar kelimesi, Farsça "nāçār" (ناچار) kökünden türemiştir. Bu kelime "çaresiz, zorunda kalan, mecbur olan" gibi anlamlara gelir. Osmanlı döneminde ve eski Türk metinlerinde yaygın şekilde kullanılmış, günümüz Türkçesinde ise daha çok edebi ve mecazi anlamlar taşıyan bir kelime olarak varlığını sürdürmüştür.

NAÇAR KELİMESİNİN GÜNLÜK KULLANIMI​

Naçar kelimesi, günümüz Türkçesinde nadiren kullanılsa da, eski eserlerde ve bazı edebi metinlerde karşımıza çıkabilir. Özellikle "naçar kalmak" veya "naçar durumda olmak" şeklinde deyimleşmiş kullanımları yaygındır.

NAÇAR KELİMESİ İLE İLGİLİ ÖRNEK CÜMLELER​

• Yoksul halk, ağır vergiler karşısında naçar kaldı.
• Onun gözlerindeki çaresiz ifade, naçar durumda olduğunu gösteriyordu.
• Naçar bir halde kapının önünde beklemekteydi.
• Büyük şairler, eserlerinde insanın naçar kalışını ustalıkla işlemiştir.

NAÇAR KELİMESİNİN EŞ ANLAMLILARI​

Naçar kelimesinin yerine kullanılabilecek bazı eş anlamlı kelimeler şunlardır:

• Çaresiz
• Mecbur
• Güçsüz
• Zorunda
• Mahkum
• Aciz

Naçar kelimesi, "çaresiz, güçsüz, mecbur kalmış" anlamına gelen, kökeni Farsçaya dayanan eski bir Türkçe kelimedir. Günümüzde daha çok edebi eserlerde kullanılan bu kelime, özellikle eski şiirlerde ve metinlerde sıkça karşımıza çıkar. "Naçar kalmak" gibi deyimleşmiş ifadeler ise, kelimenin en yaygın kullanım biçimlerindendir.